FAKE Solidarity.
*English version & Nederlandse versie
Are the hashtag “pray for” campaigns a sign of FAKE solidarity? Yes and no, there is something good with sharing the hashtag campaigns, but is it true solidarity? Let’s figure it out.
It is not hard to imagine being limited in almost every aspect of life... we are masked with limitations. Working from home, unable to go out for drinks, slight anxiety when grocery shopping and no shaking hands with that dear friend you meet in the supermarket. Forget about the tight and joyful hugs. The words virus, vaccine, curfew and lockdown are politically used and abused in such a way that the slightest let up seems like the breath of fresh air an inmate has been gasping for.
This is exactly what happened in India, the numbers were declining, confidence was rising and daily life was happening again. As you can imagine, people were excitedly waiting for the bang of the starter pistol. By letting their guards down disaster struck and the numbers started to increase rapidly towards a second wave... to a point where the world started paying attention. That's where #prayforIndia came to life.
I have seen many hashtag campaigns for a good cause come by in the past decade. These hashtags characterise a short period in time where people unite in solidarity towards one cause, mostly derived from a negative situation.
A few examples are: #prayforParis, #prayforAmazon #prayforIndonesia #prayforLebanon #prayforMyanmar, #prayforOrlando, #prayforPalestine, #prayforPhilly, #prayforVienna and many more.
The reasoning behind the campaigns are divers and can range from shootings to natural disasters and from suppression to tragedy. Not every hashtag campaign is the same though, not all are picked up by mass media, and so... not all will gain the traction they (might) need.
That got me thinking...
Why do some hashtags get unfair advantage? It seems that if a certain situation can't reach home, people (and the media) turn a blind eye. Thus, missing out on the snowball effect to increase further impact. In a land far far away there is this disturbance in the peace. However I still have a pillow to rest my head on... so, moving on!
A simple example is the approximate $1 billion raised for Notre Dame (something material with history yes), but what about people in disaster struck countries? Investing in the future will change history. I believe that dollars invested in setting up systems can make people evolve autonomously.The hashtag campaigns propagate solidarity, but is it fake solidarity? What exactly does one achieve by sharing that picture with the hashtag other than increased awareness and a false sense of doing good to make you sleep better after watching those horrific scenes on the news? Do people actually start discussing these topics within their communities to raise awareness and create a mind shift? Do they become (politically) active to make a change in all kinds of nasty -ism's (racism, sexism etc.)? Do they seek out and support organisations that help the victims? Do they demand action from their government? Now calm down, relax, keep your shirt on... Just pick one to start with ok?!
In writing these thoughts down there is one quotes that comes to mind...
Henry Ford said; "To do more for the world than the world does for you, that is success."
If only, right.
Nederlands:
Zijn de hashtag “pray for” campagnes FAKE solidarity? Ja en nee, het is natuurlijk goed om de hashtag campagnes te delen , maar is het echte solidariteit? Laten wij een kijkje nemen!
Het is tegenwoordig niet moeilijk voor te stellen wat beperkingen zijn in elk aspect van het leven... wij zijn gemaskerd met beperkingen. Werken vanuit huis, geen drankjes doen in het cafe, licht benauwd in de supermarkt en geen handen schudden wanneer je vrienden tegenkomt. Haal die "bro hugs" en intense knuffels maar uit je hoofd. De woorden virus, vaccin, avondklok en lockdown worden politiek gebruikt en misbruikt op een manier dat de geringste versoepeling voelt als een verademing waar een gevangene naar snakt.
Dit is precies wat gebeurde in India, de cijfers daalden, het vertrouwen steeg en het dagelijks leven was weer een feit. Je kan je voorstellen dat de mensen vol spanning wachtten op het startschot. Men is snel laks geworden waardoor de ellende keihard terugsloeg met snel stijgende cijfers en een tweede golf als gevolg... zodanig dat de wereld notitie begon te nemen. Zo ontstond de hashtag #prayforIndia.
Ik heb veel hashtag campagnes voor een goed doel zien voorbij komen in het afgelopen decennium. Deze hashtags staan voor een korte periode in tijd waar mensen de handen ineenslaan in solidariteit, meestal voortgevloeid uit negativiteit.
Een paar voorbeelden zijn: #prayforParis, #prayforAmazon #prayforIndonesia #prayforLebanon #prayforMyanmar, #prayforOrlando, #prayforPalestine, #prayforPhilly, #prayforVienna en nog vele anderen.
De gedachtegang achter de verschillende campagnes is vrij divers, van moorden tot natuurrampen en onderdrukking to tragediën. Echter niet elke hashtag campagne wordt hetzelfde beoordeeld, niet elke hashtag campagne wordt door de media behandeld, en dus... verliest het de tractie die het (wellicht) nodig heeft.
Dat zette mij aan tot nadenken...
Wat is de reden dat sommige hashtags een onbillijk voordeel genieten? Het lijkt erop dat als er sprake is van een "ver van mijn bed show", de mensen (en de media) simpelweg de rug toekeren. Met als gevolg, het wegblijven van het sneeuwbal effect om zo een grotere impact te hebben met de campagne. Zolang ik 's avonds ongestoord kan slapen is er geen vuiltje aan de lucht.
Een simpel voorbeeld is de ingezamelde $1 miljard voor de afgebrande Notre Dame (yes, materie met een historie), maar hoe zit het met de mensen in rampgebieden? Door te investeren in de toekomst verander je de geschiedenis. Ik geloof in investeren in het opzetten van systemen zodat mensen autonoom kunnen ontwikkelen.De hashtag campagnes propageren solidariteit, maar is het wel echt solidariteit? Wat bereikt men eigenlijk met het delen van een foto met hashtag? Wordt er meer bereikt dan alleen het verhogen van bewustwording en een geveinsd gevoel van goed doen, zodat men beter kan slapen na het zien van afschuwelijke beelden op het nieuws? Gaan mensen het gesprek aan over dit soort onderwerpen in de gemeenschap voor meer bewustwording en een mind shift? Worden mensen (politiek) actief om daadwerkelijk een verschil te maken in bijvoorbeeld allerlei enge vormen van discriminatie? Zoeken mensen organisaties op om te helpen met steun voor slachtoffers? Eisen mensen actie van de overheid? Oké oké, rustagh! Een pak van je hart... Kies één (hoeft niet allemaal tegelijk) en begin daarmee ok?!
Terwijl ik de bovenstaande gedachten opschrijf komt het volgende in mij op...
Henry Ford zei; "Succes is, meer doen voor de wereld dan de wereld voor jou doet."
Wat zou het mooi zijn.