Respect is a two-way street.
*English version & Nederlandse versie
What you want
Baby, I got it
What you need
Do you know I got it?
All I'm askin'
Is for a little respectR-E-S-P-E-C-T
Find out what it means to me.Lyrics: Otis Redding / Vocals: Aretha Franklin
Respect seems to be something mythical nowadays. A word coming from the bygone times where music had soul and life was more simple. Having respect meant to consider the feelings, wishes, or rights of others. Since yesteryear the meaning has changed to anything you can demand from others to cater to your needs.
Entitlement.
It all starts with what we have learned growing up, the entitlement is staggering. Basically we are taught that the world should bend towards us. If we do not agree with something or someone we can raise our voice in disbelief, and eventually urge consequences for the others, not ourselves.
This is the point where we lost as a society. As soon as our narratives do not match, we try to cancel the other person. That is not a democracy, that is not one love, it definitely is not any form of equal rights. This means it is your way or the highway.
Let’s dive into a story…
FIFA World Cup 2022.
This is the biggest football tournament the majority of the world waits for every four years. Nations around the world compete for the most prestigious price one can get in football. The event takes place in a different country every time, this year it was the turn of Qatar in the Middle East.
Since the announcement that Qatar would host the world cup in 2022, many people tried to boycott the world cup, still. There are rumours about corruption scandals and human rights abuses. The two main topics are: 1) regarding the conditions and deaths of migrant workers, and 2) the attitude towards LGBTQ people in Qatar.
Everything Wrong.
Now let us make one thing clear, I am not trying to diminish the problems people are facing in that country. Because we can safely say that the country has a lot to learn in this regard. But not everything is what it seems.
There has been a lot of negative press on so-called outrageous things going on in Qatar. A separate line for women for instance, or people facing death penalty for being gay. The media jumps to conclusions without even checking the facts, creating a false reality for many people living in the West.
The Counter.
The Emir of Qatar took it upon himself to address these issues in front of the press. You could hear the bias in the questions en you could see the hatred on the faces of the journalists.
The Emir explained that everybody is welcome in Qatar, no matter their origin, colour, sexual preference or anything else. There are however rules in the country that they would like people to follow. For instance, no public affection, whether you are hetero- or homo-sexual. The country does not allow the promotion of homosexuality, so rainbow colours are not allowed.
Still people feel the need to disrespect the culture and rules of the country they visit. It is like people coming to your house with muddy shoes, leaving a trail for you to clean up later. There is no cultural sensitivity in play.
Double standards.
When people visit our country, many people tell them to go back to their own countries. If they are in our country, they need to conform to our rules and our ways of living.
When will we do the same when we visit some other country? Even though we do not agree with their rules, we can at least show some respect… or not go at all. This goes for supporters, teams, and any other kind of tourist. We need more respect in the world and less double standards.
Because when there is a mass shooting in a gay bar in the West, we do not cancel all sporting events in outrage. And furthermore, there is little to no evidence that gay people have been murdered in Qatar so far. So what are we actually afraid of?
In the line of fire.
Supporters who are there, paint a different picture. They feel welcomed, not threatened at all. They actually feel more safe in the Middle East than in Europe. Did you know that authorities advice against wearing luxury items in the West because of safety issues. That is different in Qatar.
So it seems that people who haven’s set foot in Qatar are screaming the loudest. That being said… again, they have a long way to go. And the fight for equal rights needs to continue, just be mindful of how…
“I think for what we Europeans have been doing in the last 3,000 years around the world, we should be apologising for the next 3,000 years, before starting to give moral lessons to people.”
— Gianni Infantino —
Who are we?
Many Western countries struggle with social issues too, but we are the first to scream and shout towards others.
Many people in Western countries condemn human rights issues in other countries, but do not mind the benefits they get from those same countries. Think oil, gas and other natural resources.
Do not forget the human rights issues we encounter in the West. But let us not talk about that too much, we have other countries to focus on first and not a mirror in sight.
Who are we to judge and change other countries? Feels like colonisation, something we are too good at. Maybe that is the whole problem, we are experts at establishing control over other people. It is a colourless privilege.
Who are we to judge a country on their current state of affairs. For instance, when the UK hosted their World Cup it was also illegal to be gay there. Countries evolve over time. Some quicker than others.
Who are we to be hypocritical?
Extra time.
Apart from football, this has been humanity’s narrative for the past decades. The more we “evolve” in society, the more we feel entitled. Everything is about me, me, me… What can everyone do for me?
I feel like summing up a couple of tools to be more respectful is wasted time in this day and age. We can only change this together, but we need to start with ourselves.
Two ears and one mouth, use them accordingly;
Be thoughtful of other’s feelings;
Acknowledge others;
Mistakes make everyone better, be kind;
Do what is right, even if no one else is doing it;
Be aware of boundaries;
Live and let live.
Whether you like it or not, respect is a two-way street. You need to give respect first in order to deserve and receive it. It’s all about respect. Without it, you will struggle to make connections with someone.
Nederlands:
What you want
Baby, I got it
What you need
Do you know I got it?
All I'm askin'
Is for a little respectR-E-S-P-E-C-T
Find out what it means to me.Tekst: Otis Redding / Zang: Aretha Franklin
Respect lijkt tegenwoordig iets mythisch te zijn. Een woord uit vervlogen tijden waar muziek karakter had en het leven eenvoudiger was. Respect hebben betekende ooit rekening houden met de gevoelens, wensen of rechten van anderen. Tegenwoordig is de betekenis veranderd naar alles wat je van anderen kunt eisen om aan jouw behoeften te voldoen.
Privilege.
Het begint allemaal met wat we hebben geleerd toen we opgroeiden, het zelf toegeëigende voorrecht is verbluffend. In wezen wordt ons geleerd dat de wereld naar ons toe moet buigen. Als we het niet eens zijn met iets of iemand, kunnen we vol ongeloof onze stem verheffen en uiteindelijk aandringen op consequenties voor de anderen, niet voor onszelf.
Dit is het punt waar we als samenleving verloren hebben. Zodra onze verhalen niet overeenkomen, proberen we de ander te beëindigen, oftewel te ‘cancellen’. Dat is geen democratie, dat is geen liefde, dat is zeker geen vorm van gelijke rechten. Dit betekent slikken of stikken.
Laten we even een duikje nemen…
FIFA Wereld Kampioenschap 2022.
Dit is het grootste voetbaltoernooi waar de meerderheid van de wereld om de vier jaar naar uitkijkt. Landen over de hele wereld strijden om de meest prestigieuze prijs die men in het voetbal kent. Het evenement vindt elke keer in een ander land plaats, dit jaar was Qatar in het Midden-Oosten aan de beurt.
Sinds de aankondiging dat Qatar het WK voetbal in 2022 zou organiseren, hebben veel mensen geprobeerd het WK te boycotten, nog steeds overigens. Er gaan geruchten over corruptieschandalen en mensenrechtenschendingen. De twee belangrijkste onderwerpen zijn: 1) de omstandigheden en sterfgevallen van migranten werknemers, en 2) de houding ten opzichte van LGBTQ-mensen in Qatar.
Misstanden.
Laten we nu één ding duidelijk maken: ik probeer de problemen waarmee mensen in dat land worden geconfronteerd niet te bagatelliseren. Omdat we gerust kunnen zeggen dat het land op dit gebied nog veel te leren heeft. Maar niet alles is wat het lijkt.
Er is veel negatieve pers geweest over zogenaamde buitensporige dingen die gaande zijn in Qatar. Een aparte rij voor vrouwen bij de beveiliging op het vliegveld bijvoorbeeld, of mensen die de doodstraf krijgen omdat ze homo zijn. De media trekken overhaaste conclusies zonder zelf de feiten te controleren, waardoor een valse realiteit wordt gecreëerd voor veel mensen die in het Westen wonen.
Repliek.
De Emir van Qatar nam het op zich om deze kwesties in het bijzijn van de pers aan te beantwoorden. Je hoorde de vooringenomenheid in de vragen en je zag de negativiteit op de gezichten van de journalisten.
De Emir legde uit dat iedereen welkom is in Qatar, ongeacht afkomst, huidskleur, seksuele voorkeur of wat dan ook. Er zijn echter regels in het land waarvan ze willen dat mensen zich eraan houden. Bijvoorbeeld geen publieke vertoon van genegenheid, of je nu hetero- of homoseksueel bent. Het land staat de promotie van homoseksualiteit niet toe, dus regenboogkleuren zijn niet toegestaan.
Toch voelen mensen de behoefte om de cultuur en regels van het land dat ze bezoeken niet te respecteren. Het is alsof mensen met modderige schoenen naar je huis komen en een spoor achterlaten dat je later zelf moet opruimen. Er is geen culturele sensitiviteit in het spel.
Dubbele standaarden.
Wanneer mensen ons land bezoeken, zeggen veel mensen dat ze terug moeten gaan naar hun eigen land, ze zijn er niet welkom. Als ze dan toch in ons land zijn, moeten ze zich conformeren aan onze regels en onze manier van leven.
Wanneer zullen we hetzelfde doen als we een ander land bezoeken? Ook al zijn we het niet eens met hun regels, we kunnen in ieder geval enig respect tonen… of gewoon helemaal niet gaan. Dit geldt voor supporters, teams en elk ander soort toerist. We hebben meer respect nodig in de wereld en minder achterbakse dubbele standaarden.
Want als er een massale schietpartij is in een homobar in het Westen, cancellen we niet alle sportevenementen vol verontwaardiging en we veroordelen het land zelf niet daarvoor. Let wel, er is tot nu toe geen tot weinig bewijs dat er in Qatar homo's zijn vermoord omdat ze homo zijn. Dus, waar zijn we eigenlijk bang voor?
In het veld.
Supporters die daar zijn, schetsen dus echt een ander beeld. Ze voelen zich welkom en helemaal niet bedreigd. Ze voelen zich eigenlijk veiliger in het Midden-Oosten dan in Europa. Wist je dat de Westerse autoriteiten het dragen van luxe artikelen in het Westen afraden vanwege veiligheidsredenen. Dat is in Qatar wel even anders. Daar kan dat zonder zorgen.
Het lijkt er dus op dat mensen die geen voet hebben gezet in Qatar het hardst schreeuwen. Dat gezegd hebbende... nogmaals, Qatar heeft nog een lange weg te gaan. En de strijd voor gelijke rechten moet doorgaan, denk alleen twee keer na over hoe...
"Ik denk dat voordat we mensen morele lessen gaan geven, wij Europeanen 3000 jaar onze excuses moeten aanbieden, voor wat wij de afgelopen 3000 jaar over de hele wereld hebben gedaan.”
— Gianni Infantino —
Wie zijn wij?
Veel westerse landen worstelen ook met sociale problemen, maar wij zijn de eersten die naar anderen schreeuwen en uithalen.
Veel mensen in westerse landen veroordelen mensenrechtenkwesties in andere landen, maar trekken zich niets aan van de voordelen die ze uit diezelfde landen halen. Denk aan olie, gas en andere natuurlijke hulpbronnen.
Vergeet vooral de mensenrechtenkwesties die we in het Westen tegenkomen niet. Maar… laten we daar niet te veel over praten oké, we hebben eerst andere landen om neer te halen en we hebben geen spiegel voor ons.
Wie zijn wij om andere landen te beoordelen en te veranderen? Het voelt als kolonisatie, iets waar we te goed in zijn. Misschien is dat het hele probleem, we zijn experts in het verkrijgen van controle over andere mensen. Het is een zogenaamd kleurloos voorrecht.
Wie zijn wij om een land te beoordelen op zijn huidige stand van zaken. Toen het VK bijvoorbeeld hun WK organiseerde, was het daar ook illegaal om homo te zijn. Landen veranderen of evolueren met tijd. Sommige sneller dan andere.
Wie zijn wij om hypocriet te zijn?
Extra tijd.
Afgezien van voetbal is dit de afgelopen decennia het narratief van de mensheid geweest. Hoe meer we 'ontwikkelen' in de samenleving, hoe meer we ons bevoorrecht voelen. Alles draait om ik, ik, ik... Wat kan iedereen voor mij doen?
Ik heb het gevoel dat het opsommen van enkele hulpmiddelen om respectvoller te zijn naar elkaar in deze tijd verspilde tijd is. Maar, dit kunnen we alleen samen veranderen, echter wel alleen door bij onszelf te beginnen.
Twee oren en één mond, gebruik ze in die verhouding;
Wees attent op de gevoelens van anderen;
Erken anderen;
Fouten maken iedereen beter, wees sympathiek;
Doe wat juist is, zelfs als niemand anders het doet;
Wees je bewust van grenzen;
Leef en laten leven.
Of je het nu leuk vindt of niet, respect is tweerichtingsverkeer. Je moet eerst respect geven om het te verdienen en te ontvangen. En het draait allemaal om respect. Zonder dat zul je moeite hebben om verbindingen met anderen te maken.